BAKMAK VE GÖRMEK
Bakmak ve Görmek
Görme yeteneğine sahip olacak kadar şanslı olanlarımız için, genellikle dünyamızı görsel olarak neyin doldurduğu konusunda çok az düşünürüz. Çevremizi müzakere etmemize ve beklendiği gibi yanıt vermemize veya güvenliğimizi sağlamamıza yetecek kadar bakar ve alırız. Her zaman gerçekten görmeyiz.
'Aktif dinleme' terimine aşina olabilirsiniz, birisine tamamen ve bölünmemiş bir şekilde, sizinle iletişim kurarken, tamamen söylediklerine konsantre olarak dikkatinizi verme eylemi. Bu, birisinin konuştuğunun farkında olmakla birlikte sözlerine veya mesajlarına tam olarak odaklanmamakla (ve belki aynı anda başka şeyler de yapmakla) tam bir tezat oluşturur.
Her iki durum da 'dinleme' olarak tanımlanabilir, ancak yalnızca ilk durumda, 'aktif olarak dinlediğimizde' gerçekten 'duyuyoruz'.
'Bakmaya karşı görme' kavramı biraz benzerdir, çünkü 'bakma' fiziksel çevremizde yolumuzu bulmak için yeterince gerçekleştirilen pasif veya bilinçaltı bir faaliyettir. Bu, çevremize konsantre olduğumuzda 'görmek' ile çelişir ve tüm dikkatimizi ona verir.
Nasıl duymak öyle hemen gerçekleşen bir şey değilse, görmek de sadece gerçekleşen bir şey değildir. Bilinçli bir karar verilmelidir.
Herhangi bir anda dikkatimizi çekmek için savaşan sayısız uyaranla dolu yoğun bir dünyada yaşıyoruz ve şüphesiz böyle bir yaşam tarzının ihtiyaçlarına adapte olmuşuzdur. Ancak bu, daha gerçek bir gerçekliği kaçırdığımız anlamına mı geliyor? Düşünerek veya odaklanmadığımız zaman neyi kaçırıyoruz? Gerçekten sadece bakmakla kalmayıp, gerçekten görseydik, hangi güzelliği görürdük ve daha ne kadar derin deneyimleyebilirdik? İlişkilerimizi derinleştirebilir ve öz bilgimizi güçlendirebilir miydik?
Aktif olarak gördüğümüzde çevremiz, doğamız, ailemiz ve diğer sevdiklerimizle daha tutkulu bir şekilde ritim içinde yaşayabiliriz. Her günün sonunda daha iyi hatırlıyoruz ve çevremizdeki ve içimizdeki her şey için daha büyük bir takdirle kutsanıyoruz.
